Nowy Ekran jako pierwsze medium w Polsce w dniu 26 września 2011 r. w artykule „Wielka tajemnica Rostowskiego i Pawlaka. Eksplozja bomby zadłużeniowej” poinformował o wysokim prawdopodobieństwie, że dług publiczny w Polsce przekroczył próg ostrożnościowy 55 % Produktu Krajowego Brutto. Konsekwencją potwierdzenia tej okoliczności będzie istotne zmniejszenie prestiżu finansowego Polski oraz w świetle aktualnego ustawodawstwa konieczność zrównoważenia budżetu państwa na 2013 r. (wysokie podwyżki podatków i duże cięcia wydatków).

Co czwarty Polak poniżej 25. roku życia nie ma pracy. Kolejnych kilkaset tysięcy znalazło zatrudnienie za granicą, gdzie głównie wykonują zajęcia nie wymagające żadnych kwalifikacji. Doliczając tych, którzy w Polsce mają pracę nie dającą satysfakcji zawodowej ani finansowej, okaże się, że nasz system edukacji publicznej zawiódł. Podobnie zresztą jak w innych krajach europejskich. Finlandia, gdzie wprowadzono najlepszy na świecie system publicznej edukacji (młodzi Finowie wygrywają bezapelacyjnie w tzw. testach PISA mierzących ich wiedzę i umiejętności), ma również relatywnie największy (po Szwecji) odsetek młodych bezrobotnych w Europie. A najwięcej młodzieży ma pracę w Szwajcarii, gdzie resortu edukacji w ogóle nie ma. System publicznego szkolnictwa wymaga nie tyle reformy, ile gruntownej zmiany.

„Dzisiejszy edukacyjny fast food, taki sam dla każdego, w długim okresie nam szkodzi. Powinniśmy zastąpić go kartą dań, z której uczniowie sami wybiorą to, co lubią. Zamiast standaryzacji – indywidualizacja” – postuluje prof. Ken Robinson, ekspert w dziedzinie edukacji (doradzał m.in. Komisji Europejskiej, UNESCO i Radzie Europy).

tekst Irka odrzucony przez Gazete Wyborcza i Tygodnik Powszechny
mysle ze warty upowszechnienia

KLAUZULA SUMIENIA w III RP
Spisane będą czyny i rozmowy...

Z dużym zainteresowaniem przeczytałem artykuł pana Rafała Kalukina pt. “Sandwicze kontra ZOMO” (Gazeta Wyborcza - Duży Format, nr 32, z dn. 19 VIII 2010 r.) będący Jubileuszową laurką z okazji 25-lecia powołania Ruchu “Wolność i Pokój”.
Niektórych bohaterów tego artykułu poznałem, gdyż w roku 1987 zainteresowało się mną WKU, chcąc wręczyć mi powołanie. To spowodowało mój akces do WiP-u. Jurek Kolarzowski, Jarema Dubiel czy też Gwidon Zlatkes wprowadzali mnie, homo novus, w tajniki działania Ruchu. W tym czasie uwięzionych było kilku WiP-owców, w więzieniu głodował Sławek Dutkiewicz. Dołączyłem do akcji odsyłania książeczek wojskowych, początkowo starając się o służbę zastępczą, później radykalizując swój protest.
Piszę o tym nie po to, by prężyć zboWiPowską pierś, lecz z powodu tego, co autor napisał na końcu artykułu, a co powinno być właściwie naświetlone i sprostowane.